Το πολιτικό προσωπικό στην Αττική 1990 - 2012 Κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά
2015 | Δεκ
Η γεωγραφική περιφέρεια της Αττικής περιλαμβάνει πέντε συνολικά εκλογικές περιφέρειες, οι οποίες αθροιστικά εκλέγουν 85 βουλευτές, ενώ ανάμεσα τους συγκαταλέγεται και η μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας, εκείνη της Β΄ Αθηνών η οποία σήμερα εκλέγει 42 βουλευτές.
Πίνακας 1: Αριθμός εκλεγομένων βουλευτών στις εκλογικές περιφέρειες της Αττικής
Το χρονικό διάστημα 1990-2012 πραγματοποιήθηκαν εννέα εθνικές εκλογές, τα έτη 1990, 1993, 1996, 2000, 2004, 2007, 2009, καθώς και τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012 [1]. Συνολικά, στις πέντε αυτές εκλογικές περιφέρειες, και για το διάστημα 1990-2012 έχουν εκλεγεί 255 βουλευτές, με μέσο όρο τις 4 θητείες (Πίνακας 1). Μια πρώτη βασική διαπίστωση είναι ότι οι πέντε εκλογικές περιφέρειες έχουν ουσιαστικές εσωτερικές διαφοροποιήσεις, κάτι το οποίο αντανακλάται και στο πολιτικό προφίλ των βουλευτών και βουλευτριών που εκλέγονται σε αυτές. Ο έντονος ανταγωνισμός, η δυσκολία εκλογής στην Α΄και η Β΄Αθήνας, αλλά και η συμβολική σημασία που αποδίδεται στην εκλογή στις δυο αυτές εκλογικές περιφέρειες, τις διαφοροποιούν σε μεγάλο βαθμό από τις άλλες τρεις. Είναι ενδεικτικό ότι διαχρονικά, το 25,8% των βουλευτών που εκλέχθηκαν στην Α΄Αθήνας και το 18,9% στην Β’ Αθήνας είχαν προηγουμένως εκλεγεί σε άλλη εκλογική περιφέρεια της Ελλάδας, δηλωτικό ότι, για μια μερίδα του πολιτικού προσωπικού, η εκλογή στις περιφέρειες αυτές λογίζεται ως το πολιτικό “επιστέγασμα” μιας πορείας η οποία έχει ξεκινήσει από την περιφέρεια. Μια ακόμα παράμετρος, ενδεικτική των παραπάνω είναι η υπεραντιπροσώπευση βουλευτών που εκλέγονται στην Α΄και Β΄Αθήνας στην σύνθεση των Κυβερνήσεων (βλ. Πίνακας 2) καθώς από το 1993 μέχρι το 2012 η διάσταση ανάμεσα στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση αυτών των περιφερειών (δηλαδή το ποσοστό των εδρών της Α΄και Β΄Αθήνας στο σύνολο των 300 της Βουλής) και την παρουσία βουλευτών από αυτές ως υπουργών στις Κυβερνήσεις [2] είναι σαφής, την δε περίοδο 2000-2007, η απόκλιση είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Γράφημα 1: Υπουργοί και βουλευτές προερχόμενοι από την Α΄και Β΄Αθήνας επί του συνόλου των Υπουργών της Κυβέρνησης και του συνόλου των βουλευτών αντίστοιχα (%)
Στον πίνακα 2 παρουσιάζονται ορισμένα ακόμα χαρακτηριστικά. Μια σημαντική παράμετρος διαφοροποίησης είναι αυτή των επαγγελματικών κατηγοριών: ορισμένα επαγγέλματα (τα ονομάζουμε “νέα επαγγέλματα”) τα οποία συνδέονται με τα ΜΜΕ και την προβολή από αυτά όπως είναι η δημοσιογραφία ή τα καλλιτεχνικά και αθλητικά επαγγέλματα, υπεραντιπροσωπούνται στην Α΄και Β Αθήνας, σε σχέση με τις λοιπές περιφέρειες της Αττικής, καθώς περίπου ο ένας στους τέσσερις που έχουν εκλεγεί στην Α΄Αθήνας, και ο ένας στους πέντε στην Β΄Αθήνας προέρχονται από τους προαναφερόμενους επαγγελματικούς χώρους. Σχετικά με την αυτοδιοικητική εμπειρία, η σημασία μιας προϋπηρεσίας στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι εξίσου ή και περισσότερο σημαντική στις μικρότερες περιφέρειες του λεκανοπεδίου, καθώς οι έξι στους 10 περίπου βουλευτές τόσο στην Α’ Πειραιώς όσο και στην περιφέρεια της Αττικής έχουν θητεύσει στην τοπική Αυτοδιοίκηση, δηλωτικό μια πρότερης δημιουργίας δεσμών με τις τοπικές κοινωνίες. Το ζήτημα της ύπαρξης δεσμών με την τοπική κοινωνία μπορεί όμως να διαπιστωθεί και από την εντοπιότητα ή μη των εκλεγμένων βουλευτών, δηλαδή το κατά πόσο έχουν γεννηθεί στον τόπο εκλογής τους. Εδώ διαπιστώνουμε ότι ιδιαίτερα στην μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας, την Β΄Αθηνών, η σύνδεση με το εκλογικό σώμα μέσω της εντοπιότητας είναι πολύ πιο περιορισμένη.
Πίνακας 2: Χαρακτηριαστικά βουλευτών στις εκλογικές περιφέρειες της Αττικής
Πέρα από τις εσωτερικές διαφοροποιήσεις στις εκλογικές περιφέρειες της Αττικής όπως αυτές αποτυπώνονται στον Πίνακα 2, διαπιστώνουμε και μεταβολές στην σύνθεση του πολιτικού προσωπικού στο πέρασμα του χρόνου, στο πλαίσιο της ίδιας περιφέρειας, μεταβολές οι οποίες απηχούν ακόμα περισσότερο τους πολιτικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς της τελευταίας εικοσαετίας. Έτσι, αν χρησιμοποιήσουμε ως αφετηριακό σημείο τις εκλογές του 1990, και καταληκτικό σημείο τις εκλογές του 2012, με τις εκλογές του 2000 ως ενδιάμεση χρονική στιγμή (Πίνακας 3), τότε διαπιστώνουμε τις εξής μεταβολές: σημαντική αύξηση του ποσοστού των γυναικών, αύξηση στην μέση ηλικία πρώτης εκλογής των βουλευτών, σταθερότητα και τάσεις αυξήσης στην εμπλοκή με την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και μικρότερη πρότερη παρουσία σε άλλες εκλογικές περιφέρειες της χώρας. Παράλληλα, αναφορικά με το επαγγελματικό προφίλ, παρουσιάζεται σαφέστατη άνοδος για τα λεγόμενα νέα επαγγέλματα. Θα μπορούσαμε ίσως να ισχυρισθούμε ότι τα παραπάνω αποτελούν εν μέρει ενδείξεις μιας τάσης “αυτονόμησης” του πολιτικού προσωπικού από τα κεντρικά κόμματα και ενεργοποίησης προσωπικών διαύλων επικοινωνίας με το εκλογικό σήμα με στόχο την εκλογή τους, είτε μέσω της καλλιέργειας μιας σχέσης εντοπιότητας, είτε μέσω μιας έντονης προβολής από τα ΜΜΕ, όπως αυτή αποτυπώνεται στα νέα επαγγέλματα.
Πίνακας 3: Εξέλιξη χαρακτηριστικών των βουλευτών στις εκλογικές περιφέρειες της Αττικής (1990-2012)
[1] Για τις ανάγκες του παρόντος κειμένου, αναφερόμαστε μόνον στους βουλευτές που εκλέχθηκαν τον Ιούνιο του 2012, χωρίς να περιλαμβάνουμε τα στοιχεία των βουλευτών του Μαΐου του 2012.
[2] Ο υπολογισμός έγινε βάσει των αρχικών συνθέσεων των πρώτων κυβερνήσεων που σχηματίσθηκαν μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Αναφορά λήμματος
Κακεπάκη, Μ. (2015) Το πολιτικό προσωπικό στην Αττική 1990 – 2012 Κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, στο Μαλούτας Θ., Σπυρέλλης Σ. (επιμ.) Κοινωνικός άτλαντας της Αθήνας. Ηλεκτρονική συλλογή κειμένων και εποπτικού υλικού. URL: https://www.athenssocialatlas.gr/άρθρο/το-πολιτικό-προσωπικό/ , DOI: 10.17902/20971.42
Αναφορά Άτλαντα
Μαλούτας Θ., Σπυρέλλης Σ. (επιμ.) (2015) Κοινωνικός άτλαντας της Αθήνας. Ηλεκτρονική συλλογή κειμένων και εποπτικού υλικού. URL: https://www.athenssocialatlas.gr/ , DOI: 10.17902/20971.9
Βιβλιογραφία
- Κακεπάκη Μ (2015) Υπάρχει πολιτική χωρίς επαγγελματίες πολιτικούς; Μεταβολές και συνέχειες στα χαρακτηριστικά των μελών του Κοινοβουλίου, 1996-2015. Στο: Γεωργαράκης ΝΓ και Δεμερτζής Ν (επιμ.), Το Πολιτικό Πορτραίτο της Ελλάδας. Κρίση και η Αποδόμηση του Πολιτικού, Αθήνα: Gutenberg, EKKE, σσ 168–187.